"Mustafa Hakkında Herşey" Çağan Irmak'ın ilk uzun metraj denemesidir. Filmi ilk izleyenler herhalde "bu çocuk ilerde adam olur" sözünü akıllarından geçirmiştir o günlerde... Ve o çocuk adam oldu da diyebiliriz herhalde...
"Hiçbirşey göründüğü gibi değildir" mesajı veren bu film medyada adam gibi gözüküp, Çağan Irmak'ın aksine, adam olamayanlara da bir gönderme gibi sanki! Okan Bayülgen'in cumartesi günkü programı, etrafta "adam olmuş" gibi kasıla kasıla dolaşan, 5 dil biliyorum, şöyle eğitimler aldım, Platini'lerle şöyle yayınlar yaptım diyerek kabara kabara gezenlerin aslında "göründükleri gibi olmadığını" gösterdi bize.Evet, hakikaten "hiçbirşey göründüğü gibi değilmiş."
Geçenlerde bir arkadaşım yazmış, birçoğumuzun da duygularına tercüman olmuştu:"Şu twittter'dan bazı insanların iç yüzünü görür olduk. Gazeteciymiş gibi duranlar, yazarmış gibi yapanlar..."
Okuyunca arkadaşım olduğu için bir kez daha gururlandım, bir kez daha sevdim kendisini. Aslında bunu daha da genişletmeliyiz. Şu medyada televizyoncuymuş gibi duranlar, haberciymiş gibi yapanlar, kendini spikermiş gibi zannedenler, programcıymış gibi görünenler... Ece Vahapoğlu vakası buz dağının görünen kısmı sadece. O yüzden bir tek onu eleştirmek haksızlık aslında. Eleştirilmesi gereken, -mış gibi yapanların, -miş gibi görünenlerin bulundukları yere nasıl ve kimlerin sayesinde, ne şekilde geldikleri! Serdar Akinan "hepimiz su samuruyuz" dediğinde, Habertük Can Dündar olayında "Can Boğaz'dan Gelir" manşetini attığında, medya dünyasında birileri "çığırmıştı" adeta. Tabiki bir genelleme yapıp herkesi aynı kefeye koymak yanlıştı ama çoğunluk nasıl inkar edilebilirdi ki? Ama maalesef inkar edildi! Böyle bir şey yok dendi ağız birliği edilerek! Özellikle medyanın bazı kadın başrol oyuncuları isyan etti, köpürdü! İçlerinden bir tanesi "evet, bazı yaşanmışlıklar vardır, olabilir" diyemedi ya da demedi. Bazıları kendisini 3 maymunu oynayacak kadar akıllı, karşısındakini bunu yutacak kadar aptal mı zannediyor?!
İşin özü Türkiye'de, medya da birçok başka alanda olduğu gibi düzensiz ve çarpık işliyor. Birçok medya emekçisi gecesini gündüzüne katıp yazı işlerinde sabahlarken veya montaj setlerinde uykusuzluktan sızarken, bazıları ya sevgilisi olduğu medya yöneticisi, ya cemiyet hayatının elit bir mensubu olan babası, ya ailesindeki başka bir akrabası ya da yakın bir arkadaşının sayesinde 2 satır yazı yazıp gazetede bir köşe, ekranlarda bir program sunucusu, bir haber spikeri olabiliyor. O sabahlayan medya emekçilerinin birçoğu 3 kuruş maaşa, üstelik sosyal güvence olmadan talim ederken, bu pamuk prensesler veya salon erkekleri Nişantaşı'nda fincanı 10 milyona kahve, tabağı 30 milyona bifteklerini sindirebiliyorlar! Sindirsinler... Afiyet olsun da, bu çarpık düzeni içine sindiremeyenlerin gazını kim alacak?
Herşey göründüğü gibi olsa, gerçekten 5 dil bilip yazdığı yazılarda zeka kırıntıları görebilsek helal olsun da demesini elbet biliriz. Ama bırakın yazdığı yazıyı "yorgun olduğum için bu kelimeyi aslında bildiğim dile çeviremedim" diyecek kadar, kırıntıyı geçtim, zeka artığından yoksun güzel köşe yazarlarımız gazetelerde çarşaf çarşaf yazı yazıp "gazeteciymiş" gibi yaparken, nasıl olur da medyanın bu çarpık düzenine sessiz kalınabilir.
Eğer ben bu yazıyı bir gazetede yazsaydım muhtemelen ertesi gün işime son verilirdi. Siz hiç bugüne kadar Türkiye'de medyanın çarpık düzenine, işleyişine ve gazeteciymiş gibi yapanların, televizyoncuymuş gibi duranların üzerine yazılmış bir kitap gördünüz mü? Her gün köşesinden Doğrucu Davut'u oynayıp her konuda ahkam kesen yazarlarımızın medya gerçekleri üzerine bir köşe yazdığını okudunuz mu? Yazmak istemezler, isteseler de yazdırmazlar, yazsalar da yayınlatmazlar zaten! İşte o yüzden medya da "hiçbirşey göründüğü gibi değildir!"
