6 Aralık 2010 Pazartesi

ANAHTAR

Mutsuz veya şikayetçi insanlar görüyorum etrafımda... Bugünlerde sayısı haylice fazla! Ben bir Polyanna değilim. Hiçbir zaman da olmadım. Yeri geldi ben de şikayet ettim, yeri geldi acımı en derin şekilde yaşadım, yas da tutmayı bildim. Sonsuz mutluluk, sınırsız saadete ise inanmadım hiçbir zaman! Ütopyada değil dünyada yaşıyoruz ki bunu kimse unutmamalı!



Kendinizi kötü hissettiğiniz de sahip olduklarınızı düşünün. Ya da sahip olmadıklarınızı... Sahip olmadıklarınız ya da çok isteyip de sahip olamadıklarınız falzaysa bence daha mutlu olmalısnız! Çünkü istediğinize ulaşmak için bir umudunuz var demektir. Umudu besleyen ise hedefe giderken duyduğunuz heyecandır, uğraşmaktır. O duyduğunuz heyecan ise aradığınız mutluluğun kaynağıdır. Aradığınız para da olabilir, iş de, sevgili de... Her ne ise oturup sürekli sızlanmaktansa, ona ulaşmayı hayal edip inanmakla başlayın önce. Ona ulaşamadığınız hergün büyümeli umudunuz, artmalı heyecanınız. Çünkü bazen yolculuk gidilecek yerden daha güzeldir...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder